ساعت 5 صبح...

ای قشنگ ترین خاطره تو را به ناچار

به مدفن شکست خورده قلب تبعید میکنم

قلبم  از آسمان میان شب و سپیده دم حالا

پر تر از ستارگان خاموش کلمه است

کلمه هایی که همه برای تو حک شده اند

روی زبانی که هیچ گاه به رویت باز نشد

مرا ببخش که بوسه هایم به قامت بدرقه ات نرسید

که ترس از دست دادنت آغوشم را به اغما برد

ببخش اگر چشمانم هر چه می جوشند کور نمی شوند

نمیدانم شاید در تمنای نگاهی از تو می کوشند هنوز

ببخش که تمام جوارحم در سوگ رفتنت 

می لرزند و حال فریاد می زنند که عاشقت بودند

ای یار دیر رسیده،  به سوی جنگل عشق

من یک عاشق خسته از سرگردانی راهم

برو که آخرین تکه ی ابدی این قلب ناتوان

جایی برای خاطرات تو دارد